ZACHODNIOPOMORSKIE FORUM MOTOCYKLOWE

polikolo · Gość

Kupuję i serwisuję u TATY już kolejny motocykl. Poznałem właściciela i kolejnych mechów . Muszę przyznać ,że nie są tani ,ale faktycznie fachowo i skrupulatnie naprawiają moje kolejne cacka.Motocykle to wciąż w Polsce zabawa dla ,,mających kaskę,, ,a ja do takich nie należę.Zanim więc wydam grosz to najpierw pomyślę co i jak. U TATY mają coś czego nie znalazłem nawet w Monachium ,gdzie mieszkam . Czuję się tam jak u siebie i nie potrzeba mi nic jeśli po naprawie lub po serwisie jest ok. Jeżeli wszyscy w Polsce są takimi dobrymi mechami ,to poco serwisy , i warsztaty. Moja droga- ROMET, WSK125,ETZ250DELUX,CBR500,KLE500,BANDIT650

POOL · Wysłany: Wto 19:14, 20 Mar 2012 Temat postu:

POOL · Wysłany: Wto 19:17, 20 Mar 2012 Temat postu:

Co do Maćka to może servis nie jest za darmo ale miałem u niego kiedyś większą robotę i nie narzekam. Poza tym większość części ma podobne ceny do Allegro gdzie trzeba dopłacić za przesyłkę

SCORPION · Wysłany: Wto 19:49, 20 Mar 2012 Temat postu:

Najlepiej oddać moto we włąsne rece. kropka.

POOL · Wysłany: Śro 16:46, 21 Mar 2012 Temat postu:

SCORPION · Wysłany: Czw 23:12, 22 Mar 2012 Temat postu:

akurat koła to mozna i i w garazu wywazyc... a myslisz ze tata ma super komputery do wywazania kół?> Kiedyś robiło sie w hgarazach i teraz tez mozna....

Wszystko co zrobie sam wiem jak mam zrobione... niechce miec pozniej niepspodzianek...

waldi · Wysłany: Sob 22:24, 24 Mar 2012 Temat postu:

Zosia samosia - nie wszystko można zrobić samemu choćby z braku czasu. Poza tym dajmy zarobić innym.

SCORPION · Wysłany: Nie 9:20, 25 Mar 2012 Temat postu:

Akurat dla mnie dłubanie w sprzecie , poznawanie jesgo budowy i usprawnianie to czesc całości motocyklizmu i niemógłbym oddać tej cześci komus.... a z dróiej strony juz zdązyłem sie przejechać na takich usługach.... Samodzielne grzebanie przy sprzecie pozwala na zdobycie doswiadczenia i samodzielna naprawe jakiejs usterki w trasie....

POOL · Wysłany: Wto 8:49, 27 Mar 2012 Temat postu:

No pewnie masz rację tylko powiedz jak można dobrze wyważyć koło w garażu bez sprzętu ?

bryla · Wysłany: Wto 13:15, 27 Mar 2012 Temat postu:

Można można w garażu, nawet lepiej niż maszyna można sobie wyważyć.
Wystarczy zamocować koło w pionie żeby swobodnie mogło się obracać.
następnie obracamy kołem w różnych położeniach i obserwujemy w którą stronę się obraca(np.strona koła z wentylkiem opada to dajemy przeciw wagę na przeciwną stronę koła).
Jak koło się nie obraca w żadnym położeniu to znaczy że koło jest wyważone.

SCORPION · Wysłany: Wto 18:35, 27 Mar 2012 Temat postu:

a co oni maja za sprzęt? Wieszasz koło na ośce na równej wg poziomicy wysokosci i krecisz tam gdzie sie zatrzyma masz najwiekszy ciezar. proste i logiczne... nikt w koszalinie niema maszyny do wywazania z automatu.... bynajmniej jeszcze nie dawno nikt niemiał.... mnie nie dotyczy. kół z oponami kostkami nie wywazam...

interkar · Wysłany: Wto 19:31, 27 Mar 2012 Temat postu:

dokładnie tak jak skorpion pisze, wieszają koło na ośce, ale faktem jest że robią to dobrze, kilka opon już tam zmieniałem i było ok, zero bicia...

waldi · Wysłany: Wto 20:06, 27 Mar 2012 Temat postu:

DREWNIANE KOŁO

Będąc szczęśliwym posiadaczem hondy shadow o pojemności 600 centymetrów sześciennych doświadczyłem niesamowitej przejażdżki.
Dojechawszy z Koszalina w Bieszczady stwierdziłem , że pękło mi 11 szprych. Pierwsze co pomyślałem , że trzeba będzie pociągiem wracać. Później postanowiliśmy z małżonką skoczyć jeszcze na Słowację po alkohol. W powrotnej drodze zacząłem rozmyślać o tylnym kole. Shadowkę kupiłem szóstego lutego 2004 roku i to był jej trzeci sezon w naszej rodzinie. Z kołem był kłopot od początku. Po prostu kupiłem uszkodzone koło zamontowane w fajnym motorku. Gdy to odkryłem , oddałem koło do naprawy fachowcowi , a po kilku dniach poczułem się jakbym brał udział w programie ukryta kamera lub usterka. Fachowiec oddał mi koło , w którym brakowało kilku szprych. Dodatkowo przejechał się po mnie za to , że miał trudności w naciągu szprych i zużył cały pojemnik WD – 40. Grzecznie go przeprosiłem , zapłaciłem umówioną stawkę i zostałem z rozwalonym kołem. Co było robić , zacząłem szukać drugiego koła. Jednak szybko przeprosiłem stare koło i szprychy dorobiłem sam. Po sezonie koło ponownie nadawało się do regeneracji. No i właśnie pakując się w Bieszczady zabrałem kilka surowych szprych do narzędzi. Klamoty spakowałem do firmowej saszetki z logo firmy farmaceutycznej. Z tym logo też była historia ale to opiszę ekstra.
Kwaterowaliśmy w Lesku na agroturystyce , więc bez zbędnej krępacji poprosiłem gospodarza o pomoc. O drugiej w nocy koło było naprawione. Najpierw ustawić motor na pieńkach drewnianych. Wymontować koło z motora i zawieść do wulkanizatora gdzie na maszynie zdjęta zostanie opona. W garażu urządzić mini warsztat. Zaopatrzyć warsztat w piwo , może być Słowackie. Obliczyć ile szprych potrzeba i ile jest surówek no i najważniejsze ile będzie brakować. Jeżeli trzy to można będzie znak mercedesa ułożyć. Brakło więcej , bo pięć albo sześć. Tak więc pozamieniałem troszkę szprych miejscami stosując taktykę naprzemienną. Wszystkie po jednej sztuce wykręcając, oliwkując i wkręcając na właściwe miejsce. Uporawszy się ze szprychami wykonałem stojak do centrowania koła korzystając z dwóch kanistrów na paliwo. Następnie fartuch , opona i dętka. Lekko napompowałem ręczną pompką i wyważyłem koło statycznie na kanistrach. Rano przed montażem koła odpalony został ciągnik i korzystając z jego sprężarki dobiliśmy z gospodarzem ciśnienia na 2, 8 atmosfery. Próbna przejażdżka , pakowanko i powrót do Koszalina. Po pierwszych 100 kilometrach zjazd na tankowanie. Kombinerki już były w wałku narzędziowym i okazały się potrzebne. Naciągu , raczej kasacji luzu wymagało kilka szprych. To uświadomiło mi konieczność ograniczenia prędkości. Około 18 zajechaliśmy do wujostwa odbijając na Kielce , Częstochowę i Katowice. Ta wieś zawsze dawała mi powera , ożywiając wspomnienia dzieciństwa , beztroski i pełnię ideałów. Widok słomianej strzechy na stodole i zapach , ten zapach daje mi moc czy śmoc. No coś daje. Długo nie zabawiliśmy , popijawa , leczenie i dalej Licheń. W drodze do sanktuarium jeszcze kilka razy dociągałem szprychy , a i z prędkością nie przesadzałem. Co tu kryć jechaliśmy jakby komarkiem stosując taktykę wykorzystywania rzeźby terenu. Pod górkę coraz wolniej i na szczycie wolniutko , redukcja i szybciej więc na dołku z 80 pokazywało.
Zaaferowany kołem nie spostrzegłem innego defektu. Mianowicie złej pracy silnika. Doprowadziło to do jego zgaśnięcia w czasie jazdy. Szczęściem miałem zapasowe świece więc niedługo jechaliśmy dalej. I tak jechaliśmy z duszą na ramieniu niby siedząc , a jakby unosząc się nad siodełkami aby odciążyć te nieszczęsne szprychy. Szczęśliwie dojechaliśmy do domu. Koło naprawiłem bardzo starannie i motor sprzedałem. Jazdy bez szprych nikomu nie polecam , a i wrogowi nie życzę. Nawet nie jestem z tego dumny , że mi się udało.
Cieszy fakt , że przywiozłem kilka ciekawych trunków ze Słowacji. Jeden to nawet jeszcze stoi w barku. Taki niedobry.

POOL · Wysłany: Wto 21:22, 27 Mar 2012 Temat postu:

No ale gdyby nie to koło to nie miałbyś co dzisiaj wspominać Wink

SCORPION · Wysłany: Śro 11:41, 28 Mar 2012 Temat postu:

i zeby nie to ze sam od dawna coś próbowałeś robić jestes w stanie poradzić sobie z takim czym. Wielu z dzisiejszych motocyklistów dzwoniło by po asistance...

Swoją drogą bardzo podoba mi sie styl twoich opowieści.... brakuje tylko piwka ogniska i gwiazd na niebie....